- W przypadku dzieci, kontakt z tego typu treściami wywołuje mnóstwo emocji, których do końca one nie rozumieją i same nie potrafią sobie z tymi emocjami poradzić. To także silny bodziec seksualny, który jest wpisany w naszą naturę. Nie zapominajmy, że dzieci też mają swoją sferę seksualną. Tyle, że niedojrzały układ nerwowy, niedojrzały mózg i niezdolność do oceny szkodliwości tych treści, sprawiają, że dziecko nie będzie sobie potrafiło poradzić z pornografią w taki sposób, w jaki może to zrobić dorosły człowiek – dodaje Izabela Karska.
Podkreśla, że dziecku będzie dużo trudniej zrezygnować i nie wrócić do takich materiałów, choćby dlatego, że chce ono zaspokajać rozbudzoną ciekawość.
Ekspertka mówi też o tym, jakie przełożenie może mieć oglądanie pornografii na życie dziecka, również to dorosłe.
- To może mieć swój wyraz w sposobie funkcjonowania społecznego i emocjonalnego. Pornografia sprzedaje nam wizerunek seksu i seksualności, który nie ma nic wspólnego z rzeczywistością, oderwany od miłości, czułości i troski o drugą osobę. To jest forma fizycznej aktywności ukierunkowana na zaspokojenie własnych potrzeb, związana także z uprzedmiotowieniem tej drugiej osoby – mówi Izabela Karska.
Zaznacza, że młody człowiek uczy się świata obserwując dorosłych i ich zachowania. - Patrząc na to, co dzieje się w filmie pornograficznym, w jakiś naturalny sposób będzie przyjmował wzorzec zachowań, który jest tam promowany. Nie mając świadomości, że tak faktycznie nie wygląda życie intymne człowieka, może przyjąć to za pewnik – tłumaczy. Jak podkreśla, w konsekwencji, w życiu dorosłym może pojawić się potrzeba realizowania właśnie takiego wzorca.
Skutki kontaktu z pornografią mogą też przejawiać się w codziennym zachowaniu dziecka. – Stosowanie przemocy wobec rówieśników, czy przyzwolenie na zachowania agresywne ze strony kolegów wobec koleżanek – wymienia. – W przypadku dziewcząt może to np. wpłynąć na obniżone poczucie wartości i postrzeganie własnego ciała. Pojawia się poczucie, że nie jestem atrakcyjna tak, jak tamte kobiety, że nie wzbudzam takiego zainteresowania – mówi psycholog.
Cały wywiad z Izabelą Karską:
