Dni Mózgu w Trójmieście to coroczna akcja prowadzona w ramach Światowego Tygodnia Mózgu. Organizatorem jest Wydział Biologii Uniwersytetu Gdańskiego. Tym razem wydarzenie odbyło w formie online. Od 15 do 21 marca przeprowadzono blisko 70 wykładów i warsztatów, których celem była popularyzacja wiedzy o mózgu.
Wykład "Porno w mózgu, czyli co nam robi oglądanie?" był, jak podkreślili organizatorzy, próbą odpowiedzi na pytania, dlaczego filmy pornograficzne to seksualne science fiction, dlaczego ich oglądanie jest wciągające, czego te filmy nie pokazują, jak oglądanie wpływa na zdrowie seksualne i dlaczego z młodzieżą trzeba o pornografii rozmawiać.
Prowadząca wykład psycholog i seksuolog, Dominika Rajska podkreśliła, że dostęp do pornografii jest łatwy i powszechny, wystarczy kliknięcie i treści te można oglądać w niezliczonej ilości. Jednak młodym ludziom często niestety nie tłumaczy się co to są za treści i co przedstawiają.
- To jest tak, jak chociażby z filmami o superbohaterach. Dziecko widząc jak np. skaczą oni z dachu, może uznawać to za prawdziwą i możliwą sytuację i zacząć np. skakać z mebli. Co wtedy robimy? Tłumaczymy, że to co widziały to bajka, że to nie jest prawda. Podobnie powinno wyglądać to tłumaczenie w przypadku pornografii - mówiła Dominika Rajska. - Porno to fikcyjna opowieść o życiu seksualnym człowieka. Dorośli raczej zdają sobie z tego sprawę, bo zazwyczaj mają doświadczenie, mają swoje życie seksualne. Dzieci tego nie wiedzą - podkreśliła.
Pornografia kontra prawdziwe życie
Ekspertka w kontekście pornografii mówiła o ważnych kwestiach, z których młodzi ludzie mogą nie zdawać sobie sprawy i na co warto im zwrócić uwagę.
- W filmach pornograficznych ciała są zazwyczaj idealne, części intymne są wyeksponowane. Kobiety przeważnie są szczupłe i mają duże piersi, a mężczyźni duże penisy. Ciało jest narzędziem pracy tych osób i dlatego bardzo dużo czasu poświęcają jego wyglądowi. Niejednokrotnie poddają się operacjom plastycznym.
W realnym świecie tak to nie wygląda. Rozmiary części intymnych są bardzo różne. Ciała nie są idealne, mają różne mankamenty, np. blizny. I to jest naturalne.
W pornografii wszystko jest z góry ustalone, wyreżyserowane. Sceny są nagrywane w taki sposób, aby powstało wrażenie, że seks trwa bardzo długo. Kobiety zawsze są chętne do różnych seksualnych aktywności, a mężczyźni są zawsze zwarci i gotowi. Często pokazywane są zachowania brutalne, dominujące. To wszystko może wywoływać fałszywe przekonanie, że tak to naprawdę wygląda.
W realnym życiu seksu uczymy się tak, jak każdego innego zachowania. Można nie mieć ochoty na seks, możemy nie lubić pewnych zachowań seksualnych, do niczego nie powinniśmy się zmuszać. Ważna jest przyjemność, szacunek i zgoda. Seks nie powinien boleć. Należy też zdawać sobie sprawę, że decydując się na zbliżenie bierzemy odpowiedzialność za siebie i za drugą osobę.
W pornografii jest tylko seks.
W realnym świecie wygląda to zazwyczaj tak, że najpierw chodzimy z drugą osobą za rękę, pojawiają się pierwsze pocałunki. I to jest niesłychanie ekscytujące. Warto najpierw nauczyć się relacji, a potem w miarę gotowości decydować się na bliskość fizyczną. W pornografii tej relacji nie ma.
Specjalistka podzieliła się przykładami ze swojego gabinetu. – Przychodzą do mnie młode osoby, które mają kontakt z takimi treściami i trudniej jest im wejść w relację intymną. Podobnie jest z niespełnieniem w związkach. Bo drugiej osobie stereotypy wzięte z pornografii i związane z tym oczekiwanie pewnych zachowań, mogą po prostu nie odpowiadać - tłumaczyła Dominika Rajska.
- Wygląda to po prostu tak, że jeśli ktoś naładuje mózg pornografią, jeśli to będzie jego jedyne doświadczenie związane z seksualnością, to tylko tym będzie dysponować, to będzie jedyny posiadany asortyment – mówiła.
Wyjaśniała też dlaczego te filmy są dla odbiorców wciągające. - Bo bardzo szybko dają pobudzenie i zaspokojenie potrzeby seksualnej. Silnie aktywowany jest układ nagrody w mózgu – tłumaczyła. - Dla młodych osób pornografia jest dodatkowo pociągająca, bo jest początkowo czymś nowym – dodała.
Jakie mogą być konsekwencje?
- Przyswojenie fałszywych wzorców zachowań
- Przyzwyczajenie się do nierealistycznego obrazu ciała
- Porównywanie się może obniżać samoocenę i samoakceptację
- Wytworzenie nierealistycznych oczekiwań
- Przyzwyczajenie do reagowania na określone bodźce. Rzeczywiste doznania mogą być potem niewystarczające
- Unikanie relacji w rzeczywistości
- Nieporozumienia w relacji
